Matylda

Mietka znam od wieków. Jeszcze zanim wyjechałem z kraju nad Wisłą byliśmy zatrudnieni u tego samego pracodawcy. Nie układało nam się z dyrektorem oddziału, który był po partyjnej linii i traktował firmę jak swój prywatny folwark. Takie to były wtedy czasy.
Potem ja wyjechałem a Mietek kontynuował zatrudnienie. Brał jednak udział w loterii wizowej. Wreszcie któregoś roku trafiło w niego. Aby jednak móc dostać się do Stanów, musiał mieć punkt zaczepienia i kogoś kto się nim zajmie na początku. Takie były loteryjne wymagania. Zwrócił się do mnie z prośbą o pomoc. Już wtedy byłem chwile w USA, mogłem zatem coś dla niego zrobić. To co udało miś się załatwić okazało się wystarczające i pewnego dnia Mietek zjawił się w Stanach. Początkowo mieszkał podobnie do mnie w New Jersey. Potem jednak okazało się, że ma znajomych w Chicago. Przeniósł się zatem do Illinois i podjął prace jako kierowca trucka. Robi to do dzisiaj.
Kilka lat temu wspólnie ze swoją żoną podjęli decyzje wyniesienia się z miasta. Znaleźli domek na pograniczu z Wisconsin z dużą działką. Czas był dla nich na zmiany. Truckerka Mietka i częste i długie nieobecności w domu nie wymagały mieszkania w mieście. Uciekli od zgiełku i postawili na spokój i ciszę. Żona Mietka przeflancowała się na ogrodnictwo i chowanie zwierząt on dalej jeździ w trasy a podczas domowych przerw pomaga jej koło domu.
Mają też słabość do zwierzaków. Posiadają obecnie konia, oślice, kozę i koźlęta, króliki, psy, koty. Mieli również osła ale ten zaczynał dobierać się do klaczy i trzeba było się go pozbyć. Zwierzaki mają swoje imiona i raczej żyją sobie jak na wolności.
Ostatnio podczas rozmowy z nimi, Agnieszka opowiedział mi historie klaczy. Matylda, bo tak ją nazwali służyła jako klacz rozrodcza w stadninie dłoni wyścigowych. Przystała się jednak do tego nadawać. Skazano ją na odstrzał, delikatnie mówiąc. Gdy się dowiedzieli moi znajomi zdecydowali się ją przygarnąć. Okazało się, że koń musiał przeżyć niezłą traumę w poprzednim miejscu. Doprowadzić do niej musiała kobieta, bo Matylda zdecydowanie nie tolerowała Agnieszki chociaż to właśnie ona spędzała z nią najwiecej czasu i opiekowała się nią bardziej niż Mietek, który był wciąż w trasie. Z opowieści Agnieszki wynikało, że po kilku miesiącach, była gotowa zrezygnować z dalszej opieki, bo klacz wciąż nie była w stanie jej zaakceptować. Widać koń to wyczuł bo zaczął doceniać starania swojej pani i odpłacać coraz większą akceptacją. I tak Matylda została. Ma swój wybieg i nie jest zamykana.
I tak z mieszczucha mój znajomy znalazł swoje miejsce z dala od miasta.