Cujo

Nie jestem specjalnym fanatykiem zwierzaków domowych. Nie mam nic przeciwko nim, ale biorąc pod uwagę nasze inklinacje podróżnicze po prostu nie ma obecnie takiej opcji. Nasze słabości zwierzęce zaspakaja starszy, mieszkający nieopodal z czterema psami. To nam w zupełności wystarczy. I owszem, mieliśmy kiedyś dwa wodołazy, znane również jako nowofunladczyki. Były świetnymi psami. Jednego wychowaliśmy od szczeniaka, drugiego przygarnęliśmy po tym jak już spełnił swoje rozrodcze zadania. Nel była naszym psem, Mama przygarniętym. Tak się złożyło, że zachorowały równocześnie. Jednego udało nam się uratować, drugiego niestety musieliśmy uśpić. To były bardzo ciężkie dni. Po tych wydarzeniach nie chcieliśmy już zwierzaka, a potem zaczęliśmy podróżować, co wykluczyło jakiekolwiek inklinacje w tym kierunku. Po tym krótkim psim wstępie, do rzeczy. Przeczytałem ostatnio opowiadanie Kinga „Cujo”. Był to dla mnie trzeci tytuł tego autora i chyba najsłabszy z nich. Wiem, że powstał również film na podstawie książki i nawet go oglądałem. Produkcja jakoś specjalnie nie zapisała się w mojej pamięci. Tak czy inaczej Cujo to pies, wielki bernardyn. Tu muszę zaznaczyć, że bernardyny i nowfunladczyki to ta sama rodzina psów. To świetne stworzenia bardzo spokojne i kompletnie nieagresywne. Nasza Nel była czarna i z daleka można ją było pomylić z małym niedźwiadkiem. Sąsiedzi jednak wiedzieli, że to nasza psina i gdy Nelcia wybierała się na pozadomowy spacer zwykle ktoś ją przyprowadzał. Bernardyny są podobne. Wracam jednak do książki. Czego akurat King wybrał bernardyna na bohatera skoro rozmiarowo mógł znaleźć inne rasy, które cel książki spełniałyby lepiej, jest dla mnie niezrozumiałe. Bernardyn dla mnie to pies z filmu Beethoven albo Bella ta od Sebastiana. Jak można zepsuć takiemu psu tak uroczy image. Niepojęte. Książka napewno byłaby lepsza gdyby zamiast bernardyna, w głównej roli King obsadził na ten przykład jajnika, albo łyżwa. Mógłby być nawet dupel. Uczepił się bernardyna. Toż to woła o pomstę do nieba. Żeby nie było, że mam jakieś problemy z łyżwami i tymi innymi, które nadmieniłem psami. Zaznaczam, że nie w tym rzecz. Po prostu nawiązuje do pewnego skeczu, który niewątpliwie wielu jest znany. A bernardynów będę bronił do upadłego. Koniec kropka.