Tony Macho.

W jednym ze swoich poprzednich artykułów pisałem na temat dbałości Hetmana Koronnego o jego sprawność fizyczną. Przyszło mi w związku z tym do głowy, że jego idolem zapewne musi być John Rambo. Bycie bowiem kimś podobnym do Einsteina raczej mu nie grozi, chociaż wyrazem twarzy może mu być bliżej do zwariowanego fizyka. Jego dbałość o kondycję połączona z wielkim patriotyzmem uzmysłowiła mi, że my nie mamy nikogo podobnego do amerykańskiego Rambo czy angielskiego Bonda i najwyższy czas aby tę lukę wypełnić. Owszem mieliśmy Borewicza, ale to przede wszystkim komunistyczny agent a i swoją działalnością ograniczał się do terytoriom naszego kraju. Nam trzeba kogoś o zasięgu międzynarodowym, żeby każdy mógł zobaczyć, że my nie jesteśmy tylko amerykańskimi popychadłami. Szogun niestety zniszczył naszą agenturę, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Przecież on sam może odegrać główną rolę w naszej produkcji o super agencie. Jeśli nawet tego nikt nie kupi to przecież w TVP napewno pokażą. Należałoby jednak zacząć od wymyślenia jakiego pseudonimu dla naszego bohatera bo ze swoim obecnym nazwiskiem byłoby cieżko przebić się do pamięci kinomanów. Nie wchodzą w grę oczywiście jakiś Jan Kowalski czy Józef Nowak, z całym szacunkiem dla świetnego aktora. Brzmiałoby to trochę lokalnie. Nam trzeba kogoś o mocnym i jednocześnie krótkim imieniu kojarzącym się z silną osobą. Biorąc pod uwagę dane osobowe Hetmana, przyszło mi do głowy aby je wykorzystać, trochę skrócić i tak oto powstał Tony Macho, krótkie jak James Bond czy John Rambo a jednocześnie podkreślające silną osobę, z którą nie warto wchodzić w konflikty. Mam nawet pomysł na pierwszy odcinek przygód naszego bohatera. Dowiaduje się on, źe na terytorium imperium zła doszło do katastrofy lotniczej, którą przeżyło trzy osoby i teraz są przetrzymywane w jednym z łagrów w krainie białych niedźwiedzi. Zaprzeczają temu winowajcy, którzy, istnieje bowiem takie podejrzenie, przyczynili się do tego wypadku. Wysyłamy zatem Toniego Macho najpierw do sąsiedniego kraju Gruzji, z którym pozostajemy w bardzo bliskich stosunkach odkąd nasz prezydent uratował jego niepodległość. Stamtąd, przy pomocy siatki opozycjonistów walczących z imperium zła Tony przedostaje się nielegalnie do krainy wiecznego mrozu. Towarzyszy mu piękna córka, która jest wynikiem miłości, Polaka zesłanego tutaj w czasie ostatniej wojny światowej i Gruzinki. Wychowywana w niechęci do okrutnego sąsiada aż garnie się aby pomoc Toniemu w odnalezieniu łagrów, w których przetrzymywani są obywatele naszego kraju. W trakcie poszukiwania zaginionych,  można by było wkomponować parę scen patriotyczno-ideologicznych jak choćby odnalezienie innych Polaków zesłanych na te tereny, którzy chcą wrócić do ojczyzny ale zapomniał o nich poprzedni rząd. Taka gra na emocjach może zawsze przecież się przydać przy następnych wyborach. Niestety poszukiwanie przetrzymywanych kończy się fiaskiem bo jednak okazuje się, że katastrofy nikt nie przeżył. Tony odnajduje jednak kilku wyklętych żołnierzy i postanawia ich ocalić. W imperium zła dowiadują się jednak o próbie odbicia więźniów i wysyłają swoją elitarną jednostkę aby udaremnić plan ucieczki Toniego. Trup będzie teraz padał gęsto ale nasz bohater ze wszystkiego wychodzi obronną ręką. W finałowym pojedynku zrywa swój podkoszulek w narodowych barwach pokazując swoje kulturystyczne ciało. W pojedynku na wszystkie sztuki walki pokonuje a raczej wręcz demoluje ichniego mistrza. Kiedy jednak udaje się na miejsce, z którego ma zostać odebrany wraz z uratowanymi więźniami okazuje się, że nasz prezydent, który od dawna chciał go usunąć z funkcji nadzorcy wojska, zdecydował się wykorzystać moment i zdradził naszego bohatera. Na naszego niezłomnego agenta nie ma jednak siły, porywa samolot i wraz z uratowanymi i piękną pomocnicą wraca do kraju, po drodze lądując w miejscach martyrologii narodu polskiego oddając hołd ofiarom i zabierając pątników. W kraju oczywiście dochodzi do sceny pomiędzy prezydentem a Tonym, w której bierze udział Król Wszechpolski wygłaszając płomienną, patriotyczną mowę. Zażegnuje konflikt dla dobra kraju, oskarżając jednocześnie opozycję o brak pamięci dla wyklętych bohaterów, których uratował Tony. Oczywiście mój scenariusz należy trochę rozbudować ale główne tezy moim zdaniem są warte ich utrzymania. Martwi mnie jedynie aspekt erotyczny, bez którego ciężko dziś ściągnąć widza do kina. Tony reprezentujący nasze jedynie słuszne wartości musiałby jednak trochę sobie pofolgować, zwłaszcza, że bez pięknych kobiet, biorących udział w tych scenach, mało mamy dzisiaj filmów wzbudzających zainteresowanie tak zwanej kultury masowej. Sądzę jednak, źe mała donacja w pewnym kierunku mogłaby zapewnić dyspensę, zwłaszcza, że przecież chodzi o niedające się przeliczyć na pieniądze korzyści wizerunkowe dla naszej ojczyzny. Oczami wyobraźni już widzę kolejne odcinki z udziałem Toniego, który własnoręcznie doprowadza do upadku ostatni bastion komunizmu czyli królestwo Dzongów by w trzecim odcinku rozprawić się z krainą ISIS. Wystarczy tych banałów z Bondem i Rambo nadchodzi czas Toniego Macho. Czekam na pomysły i scenariusze.

Trybunał Nad-konstytucyjny

Myślę, że nadszedł czas zakończenia sporu o Trybunał Konstytucyjny a ponieważ nie widzę możliwości pogodzenia zwaśnionych stron tego konfliktu to proponuje powołać Trybunał Nad-konstytucyjny. Skład na początku byłby jednoosobowy bo z badań genetycznych wynika, że tylko Jarosław Prawy nie posiada w swoim DNA genomu zdrady. Oczywiście w przyszłości można by skład owego ciała powiększyć ale tylko po wnikliwych badaniach genetycznych do dziesiątego pokolenia wstecz, tak dla pewności. Decyzje o spełnianiu warunków przynależności podejmowałby oczywiście jedyny najwyższego sortu czystej krwi patriota. Głównym zadaniem nowego organu władzy byłoby sprawdzanie zgodności z konstytucją wyroków wydawanych przez Trybunał Konstytucyjny, który póki co opanowany został przez gorszy sort sędziów z genomem zdrady co może potwierdzić sama pani premier wraz z panem prezydentem. Oni to bowiem niezłomnie zdesperowani walczą o Polskę czystą od genomu zdrady i gorszego sortu Polaków. Na ich drodze stanął jak kość w przełyku Trybunał Konstytucyjny, który nie rozumie wysiłków oddanych prezesowi urzędników państwowych. Zaparli się ci zaprzańcy z trybunału i torpedują jedynie słuszną linię jedynie słusznej partii. Zakończmy zatem tą maskaradę i powołajmy Trybunał Nad-konstytucyjny z prezesem na jego czele. Jarosław Prawy mógłby wreszcie pełnić jakaś państwową funkcje bo jak na razie to manipuluje całą władzą z Senatem, Sejmem, premierem i prezydentem na czele, nie ponosząc żadnej odpowiedzialności. A zatem do dzieła Posłowie i Senatorowie z partii Prezes i Spółka oddajmy wreszcie należną cześć wodzowi, który z narażeniem życia jedynie dobro kraju i demokracji ma na celu.