Magda i Iga

Zbliża się 3:30 rano mojego czasu. Za chwile rozpoczną się półfinały dam w tenisowych mistrzostwach Australii. Kto by pomyślał, przed ich rozpoczęciem, że to Magda a nie Iga sprawi nam na nich tyle radości. Trzeba otwarcie przyznać, że Iga miała okrutne losowanie. W jej połówce znalazło się większość faworytek do wygrania turnieju. Jest to jakieś usprawiedliwienie słabszej postawy Igi. Nie do końca jednak. Mam nieodparte wrażenie, że tenis w tym roku już nie sprawia takiej radości naszej najlepszej zawodniczce jak to było w ubiegłym roku. W przeciwieństwie do niej właśnie radość z gry dała Magdzie największy sukces w jej karierze. Fizycznie napewno Iga prezentuje się lepiej. Jednak to tylko jedna strona medalu. Mentalnie Magda bezwzględnie bije w tym turnieju Igę i to w sposób zdecydowany.
Iga osiągnęła bardzo wiele w ubiegłym roku. Trzydzieści siedem meczów wygranych pod rząd, wygranie wielu znaczących turniejów, mogłoby świadczyć, że Iga będzie luźniejsza. Nic z tych rzeczy. Gra mocno spięta i na dodatek dość jednostronnie. Jej tenis opiera się na sile, mniej w nim fantazji, zmian tempa, skrótów i innych prób zmiany przebiegu meczu.
Ubiegły rok był dla naszej dziewczyny pod każdym względem rekordowy i pełen zmian. Początkowo te zmiany przyniosły pożądany efekt. Jakoś jednak nie mogę się przekonać do jej obecnego trenera. Wiktorowski prowadził Agnieszkę Radwańską. Osobiście jednak uważam, że to szanowny jej ojciec zrobił z niej tenisistkę. Nie mam wątpliwości, że mentalnie pomógł Agnieszce, co zapewne było jej potrzebne po presji jaką wywierał na niej ojciec. To jednak ten ostatni był głównym twórcą jej sukcesów. Oczywiście moim zdaniem, patrząc na rozwój kariery Radwańskiwj z dystansu. Podobnie jest z Igą. Wiktorowski przejął gotowy produkt a Iga potrzebowała zmian. Formuła się jednak wyczerpała, albo mi się tak wydaje. Co gorsze staje się ona zawodniczką, którą ciężko jest lubić. „Małpki” pod siatką, dyskusje z sędziami i jej zachowanie na korcie zaczyna być niesympatyczne. Zmiana stylu gry na siłowy, też powoduje, że to już nie ta sama tenisistka. No i znowu wychodzą mentalne słabości. Szczerze mówiąc ta Iga nie bardzo mi się podoba. Tak czy inaczej będę jej kibicował, chociaż zaczynam się obawiać, że sukcesy przyszły zbyt szybko, podobnie jak i olbrzymie zarobki. Obym się mylił.
Dzisiaj będę oczywiście trzymał kciuki za Magdę, która udowadnia, że w sporcie wszystko jest możliwe. Jej sukces jest sporym zaskoczeniem, bez takich niespodzianek sport jednak nie miałby sensu.
W półfinałach występują dwie Białorusinki. Nie mam nic przeciwko nim ale to jedyne tenisistki, które na korcie drą się jakby ktoś je obdzierał ze skóry. Te kortowe wrzaski rozpoczęła Monica Sales. Po niej darła się niemożliwie Maria Szarapowa a teraz spółka Sabalenka i Azerenka z Białorusi. Mam nadzieję na finał bez tych niepotrzebnych okrzyków, które mnie osobiście wyjątkowo irytują. To tak na marginesie, bo dzisiaj liczy się tylko Magda.

Reklama