Słów kilka o finale

W Ekwadorze mieszka całkiem spora grupa Argentyńczyków. Są to przede wszystkim ludzie młodzi. Wielu z nich studiuje tutaj. Spora część to nowocześni nomadzi, którzy przemieszczają się handlując swoim rękodziełem. Zdarzyło nam się kilkakrotnie kupić od nich ręcznie robioną biżuterię. O dziwo najczęściej byli to właśnie Argentyńczycy. Nie trudno sobie zatem wyobrazić, że po dzisiejszym zwycięstwie ich drużyny, zapanowało totalne szaleństwo. Kibiców słychać było wszędzie, krzyczących, śpiewających czy trąbiących ze swoich aut. Zwycięstwo niewątpliwie zasłużone, chociaż wywalczono wyjątkowo ciężko. Nie będę się rozpisywał na temat meczu, bo kto jest kibicem kopanej napewno go oglądał. Przed tym spotkaniem byłem za Francją. Nie dlatego, żebym czuł jakiś sentyment do tego kraju. Bardziej ze względu na Messiego. Doszedł do wszystkiego o czym człowiek może marzyć w jego zawodzie. Jest niewątpliwie wielką gwiazdą kopanej. Uznaje ten fakt. Drażni mnie jednak, podobnie jak w przypadku innych wielkich piłkarzy, że stają się na boisku nietykalni. Nie można w nich wejść ciałem, nie można ich niemal dotknąć, bo padają na boisku jak rażeni gromem i niemal każdy sędzia daje się na to złapać bo to przecież Messi. Na tym mundialu Argentyńczyk też pokazał kilka sztuczek, nie mających nic wspólnego z piłką nożną. Chociażby rzekomy faul Szczęsnego. Dlatego przed meczem opowiadałem się za Francuzami, chociaż ich największa gwiazda i najlepiej opłacany piłkarz Mbappe, też nie stroni od teatralnych sztuczek nas boisku. Gdy Di Maria zdobył drugiego gola dla Argentyna, na widok jego emocji moja pompa przeflancowała się do Argentyny i w sumie cieszę się, że to jednak oni zostali mistrzami świata. Sportowe wydarzenia w całej Ameryce Południowej obsługuje ten sam operator telewizyjny. Jest to DIRECTV. Sprawozdawcy pochodzą z różnych krajów, jednak gdy gra drużyna z tego kontynentu, zawsze właśnie z nią się utożsamiają. Komentator meczu mało nie dostał zawału gdy Francuzi wyrównali. Jego głos to się załamywał, to znowu wznosił na wyżyny, potęgując jeszcze większe emocje. Najczęściej powtarzającym się zwrotem było “Vamos Argentina”, czyli Naprzód Argentyno. Na zakończenie nie mogło oczywiście zabraknąć “Argentina Campeón”, powtarzane raz za razem, bez oddechu. Sprawozdawcy określi to spotkanie „historycznym meczem”, który pod względem dramatyzmu zapisze się w historii jako jedno z najlepszych spotkań finałowych, jeśli nie najlepsze.
A nad jego prawidłowym przebiegiem czuwał Szymon Marciniak. Uważam, że wywiązał się ze swoich obowiązków znakomicie, nie dając się nabrać nawet samemu Messiemu.
A nasi kopacze pewnie wciąż trawią skandal z premiami. Kibice im to zapomną, niesmak jednak pozostanie.

Reklama