Elvis

Elvis Presley nie zapisał się w mojej pamięci, jako ktoś tego wart. Przede wszystkim pewnie dlatego, że w owym czasie „trójki” w formie jaką pamietam nie było. A gdyby nawet była to Elvis jako postać zza żelaznej kurtyny raczej nie miałby szans zaistnieć w naszej rzeczywistości. Nigdy zatem nie dotarła do mnie ani jego wielkość, ani kult jakim cieszył się za wielką wodą.

Gdy w 1999 roku w drodze do Nowego Meksyku zatrzymaliśmy się w Memphis, gdzie Presley jest pochowany i odwiedziliśmy sławny Graceland oraz dom i muzeum poświęcone temu fenomenalnemu piosenkarzowi, dotarło do mnie, że kompletnie nic nie wiem na jego temat. Nie wiedziałem, że wydał ponad czterdzieści płyt, że zagrał w kilkudziesięciu filmach. Nie znałem ani jego twórczości, ani historii jego życia. Dopiero pobyt w Graceland uświadomił mi jak wielką postacią był Elvis w swoim czasie.

Z tym większą ciekawością obejrzałem zatem film pod jednoznacznym tytułem „Elvis”. I tu znowu zaskoczenie, nie znałem bowiem wielu faktów z jego życia. Muzeum uświadomiło mi jego wielkość, film natomiast pokazał, że to życie miało bardziej wymiar tragiczny niż jakikolwiek inny. Lubię filmy biograficzne. Nie wiem oczywiście na ile ta produkcja była fabularyzowana. Myśle jednak, że główne wątki oparte są na faktach. Elvisa odkrył i wylansował człowiek, który jednocześnie doprowadził do jego przedwczesnej śmierci. Aż ciężko zrozumieć, że możliwa była aż tak daleko posunięta całkowita dominacja nad tak znaną postacią w amerykańskim życiu. A jednak. Dzisiaj pewnie byłoby to niemożliwe bo ludzie są bardziej świadomi. Nie będę jednak wchodził w treść filmu. To świetny obraz ukazujący wielkość i kult Elvisa w Stanach. Według mnie, aktor grający główną rolę wywiązał się z niej rewelacyjnie. Już choćby dla samej muzyki film jest wart obejrzenia. Elvis zmarł w 1977 roku mając zaledwie czterdzieści dwa lata. Różne są wersje przyczyn jego śmierci. Są i tacy, którzy twierdzą, że on wciąż żyje. Gdyby żył miałby osiemdziesiąt siedem lat.