Roller coaster

Roller coaster po naszemu kolejka górska, któż nie zna tej pełnej emocji atrakcji każdego szanującego się parku rozrywki. W kilkunastu wagonikach usadowionych jest kilkadziesiąt osób, zwolenników skrajnych wrażeń i adrenaliny wylewającej się uszami. Wymyślne torowisko zwykle zaczyna się od wspinaczki na jego szczyt a potem jazda w przepaść, zakrętasy, wywijasy, do góry nogami, znowu wspinaczka i spadek w przepaść. Brzuch i to co w nim podchodzą do gardła, wrzask ludzi tylko podnosi temperaturę tego wariactwa.
To oczywiście nie dla mnie. Nigdy bym do tego nie wsiadł, bo to przede wszystkim dla tych, którym potrzebna jest większa niż przeciętna dawka adrenaliny.
Czego akurat dzisiaj o tym? Widać mnie ostatnio na blogu trochę mniej. Nie zanosi się aby to mogło ulec zmianie. Amerykanie używają wiele słów wieloznacznie. Jednym z nich jest właśnie „roller coaster”. To określenie może świadczyć również o skrajnych emocjach jakie czemuś towarzyszą. Tak się właśnie mi zdarzyło. Roller coaster to niby rozrywka, choć pewnie nie dla każdego. Tak czy inaczej kolejka górska, którą się ostatnio poruszam zbyt wiele wspólnego z tym uczuciem nie ma. Rzekłbym to raczej przeciwna strona rozrywki. Ten emocjonalny roller coaster mocno determinuje moją codzienność. Blogowanie zeszło na drugi plan i póki co raczej się to nie zmieni.
Będę jednak zaglądał. Kto wie, może nawet uda mi się coś napisać.