W domu

Po trzech tygodniach przymusowej cuenkańskiej banicji dotarliśmy do domu. Po barykadach na drodze nie został nawet ślad. Mam nadzieje, że ten stan rzeczy przez chwile się utrzyma. Ponoć po podpisaniu umowy, przedstawiciele autochtonów przedstawili ją w terenie. Nie zrobiła najkorzystniejszego wrażenia, stąd moje „przez chwile”.
Po drodze do domu zatrzymaliśmy się u naszej dostawczyni nabiału. Następnego dnia była dostawa…to są te uroki naszej górki. Niestety nie natknęliśmy się na Pepe. Luśka jedna była zadowolona z jego wkładu w utrzymanie naszego drobiu. Zjawił się następnego dnia. Nie znalazł już kluczy, które wzięliśmy do domu. Zatem postanowił się przywitać. Akurat dosypialiśmy a na zewnątrz było dość chłodno. Była jakoś siódma rano. Pepe nie dał za wygraną. Señor Marek i bum, bum w oszklone drzwi. Musiałem się wygramolić i się z nim przywitać. Ucieszyliśmy się „oba” z powrotu do normalności. Póki co Cuenca będzie musiała poczekać. Nadchodzący cały tydzień oddajemy się górskiej kontemplacji. Świat nie istnieje…poza blogiem ma się rozumieć.

Nasza trójka ze sternikiem