Rzecz o pasterzach

Moja ekwadorska filmoteka rośnie w tempie przyspieszonym. Ogranicza się ona jednak przede wszystkim do filmów anglojęzycznych lub takich, które oferują angielskie napisy. Tak czy inaczej wszystkie pozycje tutaj zakupione mają hiszpańskie tytuły. Nie władam wciąż okolicznym językiem na tyle biegle aby po tytułach spamiętać co już mam a czego jeszcze nie. Zdarza się zatem, że kupię coś podwójnego. Drugą kopię mogę jednak wymienić ja inną pozycję, o ile znajdę tę pierwszą, co wcale nie jest takie proste. Nie o tym jednak. Ostatnio wpadł mi w ręce kolejny duplikat, film w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej „Córka Boga”. Oglądając go pierwszy raz nie miałem żadnych skojarzeń. Dopiero ten drugi przegląd dał mi trochę do myślenia. Film traktuje o sekcie na czele, której stoi, a jakże, pasterz. Otoczony jest on samymi owieczkami, które są kobietami. Żyją sobie gdzieś tam na odludziu. Pasterz dba przede wszystkim o to żeby owieczki żyły w przekonaniu, że on i tylko on jest w stanie zapewnić im ziemskie szczęście a potem przepustkę do raju. Owieczki, nie znają świata zewnetrznego. Te natomiast, które z nim miały styczność, szukały raczej od niego ucieczki. Życie pasterza skojarzyło mi się ze sloganem „cysorz to ma klawe życie” z piosenki bodaj Smolenia. Wszystko jednak do czasu. Oto niespodziewanie jedną z owieczek oświeciło, co gorsze nie było to oświecenie wynikające z nauk Pasterza, wręcz odwrotnie. Dalej opowiadać nie będę, kto chce niech sam zobaczy.
Z czym mi się to kojarzy? Ano z naszym krajem właśnie. Pasterz i Spółka stosują się wręcz książkowo do ideologii filmowego Pasterza. Oparli swój przekaz na niewiedzy i ciemnocie. Wkomponowali w niego, przy pomocy „Piskopatu i Sachłannych”, elementy wiary. Podobnie jak Pasterz z „Córki Boga” każą swoim owieczkom zapieprzać za miskę ryżu, oferując im w nagrodę opiekę i nawiedzone słowo. Póki co owieczki zwane elektoratem Pasterza i Siepaczy kupują te brednie. Kupować je będą jeszcze długo bo nie ma alternatywy. Nasza opozycja to przede wszystkim „Pieniacze i Samozwańcy”, więcej w niej liderów niż chętnych do poświęcenia własnego ego. Co zatem może zagrozić Pasterzowi i Siepaczom? Niechybnie czarna owca w ich betonowym elektoracie, która będzie w stanie reszcie owieczek pokazać, że król, tfu na psa urok, pasterz jest nagi. Innej drogi do skruszenia „Pysznych i Skorumpowanych” nie widzę.

Reklama