Podzial majątku

Nasze drogi z lewostronnym definitywnie się rozeszły. Dość dawno temu wracając do domu z prawostronną jej samochodem, z jakiegoś powodu, którego nie pamietam, zacytowała nam przysłowie, które dotyczyło mieszkańców Cuenki i brzmiało mniej więcej tak: mieszkańca Cuenki poznaje się przy wyjściu, nie przy wejściu. Znaczyło to, że na początku są oni mili a potem im głębiej w znajomość tym bardziej pokazują swoje prawdziwe oblicze. Mam jakieś podskórne wrażenie, że można to zastosować w znacznie większej ilości przypadków.
Tak czy inaczej lewostronny potwierdził to co do joty. Dodatkowo jest wyjątkowo bez honoru. Zadeklarował się, że nie chce być od nas zależny w jakimkolwiek przypadku. Stąd rozstaliśmy się w prowadzeniu kurnika. On ma swój, my mamy swój. Co ciekawe, nie zrezygnował jednak z wypasu konia na naszej posesji. Czy można być bardziej bezczelnym? Nie mścimy się na koniu i z litości dla niego nie robimy z tego problemu. O dziwo lewostronny nauczył się teraz wiązać konia tak aby nie hasał sobie po całym naszym majątku.
Z kurzym majątkiem tez podzielić się łatwo nie było. Uważaliśmy z Luśką, że ponieważ to on wycofujcie się ze wspólnoty, to koszty budowy kurnika na naszej posesji nie podlegają podziałowi. Skończyło się zatem na tym, że zabrał wszystkie nieruchomości z kurami włącznie a my zostaliśmy z dwoma kurami i pustym kurnikiem.
Zabierał wszystko na raty, ale wreszcie wyniósł się i póki co mamy kurzy spokój.
Zostawił nam natomiast obornik, który kwalifikował się już do wymiany. Właśnie z tym zmagaliśmy się niemal cały piątek. Czyszczenie kurnika okazało się bardziej pracochłonne niż się spodziewałem. Już robiliśmy to kiedyś wspólnie z lewostronnym i było to dość niesympatyczne wspomnienie. Kurz w środku wymuszał noszenie maseczki co z kolei utrudniało oddychanie. Dla nas dwojga, czyli mnie i Luśki, to trochę za dużo. Od czego mamy Pepe? On z tych, że jak może zarobić to nigdy nie odmawia. Oczywiście trzeba było mu pomóc ale gros pracy wykonał sam.
Przy okazji skrytykował lewostronnego, być może przemawiała przez niego życzliwość, być może wiedział co chcieliśmy usłyszeć. Tak czy inaczej powiedział, że najlepiej mu się pracuje dla nas. Byłbym zdziwiony gdyby było inaczej. U nas dostaje kawę z czymś do przegryzienia, nikt go nie pilnuje i w sumie raczej rzadko pracuje wymagane osiem godzin.
Kurnik wysprzątany, będzie spokój na kilka miesięcy. Muszę przyznać przy okazji, że coraz bardziej mi po drodze z ludźmi pokroju Pepe niż tymi z górnej półki. Z Pepe raczej nie ma słownej gry pozorów. Próbuje mnie naciągnąć z czasem pracy, ale przy jego zarobkach już mi to nawet nie przeszkadza. Gość ma ponad siedemdziesiąt lat, to że wciąż mu się chce pracować wymaga szacunku i podziwu. Oby mu tylko zdrowie dopisywało, bo bez niego będzie raczej ciężko ze znalezieniem pomocy.