Patio życia

Oryginalnie nasze patio nie posiadało zadaszenia. Nasz architekt i wykonawca zapewniał nas, że przy tej ilości słońca zadaszenie to strata pieniędzy. Skoro tak mówił tubylec, nie mieliśmy powodów aby mu nie wierzyć. Szybko przekonaliśmy się, że nie miał racji. Bardziej obawiał się dalszego windowania ceny budowy domu.
Po roku mieszkania nie mieliśmy złudzeń, że patio w wersji niezadaszonej jest kompletnie bezużyteczne przez większą część roku. Od marca trwa tutaj pora deszczowa zwykle aż do połowy maja. Nie pada codziennie ale generalnie w tym okresie jest więcej dni deszczowych niż słonecznych. Zaraz po zakończeniu pory deszczowej przez kilka tygodni wiatr urządza sobie w okolicy plac zabaw. Jeszcze dobrze nie skończy się wietrzny sezon a już zaczynaja się lipcowe i sierpniowe dni chłodne. Oba te miesiące należą do najchłodniejszych w tej strefie geograficznej.
Nie było wyjścia. Dach okazał się koniecznością bo nie tylko dawał możliwość korzystania z patia ale również brał na siebie chłód, wiatr i deszcz, dzięki czemu temperatura wewnątrz również podskoczyła o kilka stopni. Trzeba wiedzieć, że poza grzejnikami elektrycznymi innej formy ogrzewania tutaj się nie stosuje, po prostu nikt inny niczego innego nie potrzebował.
Dach i ściana ze szkła zmieniły całkowicie patio. Wreszcie, nawet przy odrobinie słońca mogliśmy je zacząć używać. Świeży oddech złapały również kwiaty, którymi Luśka udekorowała zadaszone wnętrze. Spędzamy tam teraz najwięcej czasu. Po pierwsze światło dzienne jest tam najlepsze. Po drugie – mamy tam jak w cieplarni.
Miejsce polubiły również wszystkie rośliny jakie tam posadziliśmy. Nie tylko one. Pomału zaczęły odwiedzać nas drobne zwierzaki, z których szczególnie nasze patio upodobały sobie jaszczurki. Uwielbiają się wygrzewać na ceglanej części i wcale się nas nie obawiają. Rozumiemy je doskonale, sami lubimy się wygrzewać na naszym patio.