Rzeczywistość

Pisałem niedawno o jednym z odcinków serialu „Good Doctor”. To już drugi wytwór medyczny, który tutaj oglądałem. Tematyka i scenariusz niemal identyczne, poza głównym bohaterem, który w Good Doctor jest zdiagnozowanym autystykiem. Losy bohaterów i ich prywatne życie przeplata się z tym co się dzieje w szpitalu. Tu oczywiście pokazana jest wielkość amerykańskiej służby zdrowia. Niesamowite operacje, technologia, jednoosobowe pokoje, tabun lekarzy na każde zawołanie, no i te tony empatii dla pacjenta. Jak chorować to tylko w Ameryce.
„Reality check” jak mówią Amerykanie gdy przyjdzie im się zetknąć z rzeczywistością. Czytam nie tylko polskie blogi ale również i anglojęzyczne. Jedna z blogerek właśnie dowiedziała się, że ma raka. Jak pisze, to będzie jej dwudzieste dziewiąte spotkanie ze szpitalem. Ten, w którym dokonają operacji w związku z jej diagnozą, nazwała Stodołą. Pokoje jednoosobowe? Marzenie ściętej głowy. Dostała skierowanie na operacje i ma się na nią zgłosić na godzinę przed jej rozpoczęciem. Tak wygląda ta amerykańska szpitalna empatia lekarska. Jak wynika z jej wpisu, ze szpitala zostanie wypisana następnego dnia wraz z całym sprzętem potrzebnym do codziennego funkcjonowania.
To bardzo przejmujący wpis. Nie sądzę aby w nim było coś z przesady wynikającej ze stanu zdrowia. To cała prawda o służbie zdrowia w Stanach. Ubezpieczenia jakie posiada przeciętny obywatel tego kraju zezwalają na podstawą opiekę w szpitalach, które podpisały kontrakt z firmą ubezpieczeniową. Ceny zabiegów ustala często firma i szpital może się zgodzić bądź nie. Każdy dzień kosztuje, więc pacjent, którego można wypisać ma się wynosić do domu i dalej leczyć się samemu. Takie są realia. Można oczywiście dostać pojedynczy pokój i doskonałą opiekę, ale to wymaga konkretnych pieniędzy. Nie każdego, a raczej mało kogo na to stać.
Leczenie ludzi nie powinno się kierować zyskiem i zasobnością portfela pacjenta … kogo to jednak obchodzi.
Ale na filmach służba zdrowia w USA….nic tylko pozazdrościć.