Ostatnia prosta

Wylądowaliśmy nieco po ósmej czasu miejscowego. To było jedno z lepszych lądowań. Dopiero po nierównościach lotniska poczułem, że jesteśmy na ziemi. W przeciwieństwie do lotów do Europy i USA, tutaj nie tylko musieliśmy pokazać wyniki testów przed wejściem do samolotu ale również i służbom medycznym na lotnisku. Poszło to jednak dość sprawnie. Odprawa paszportowa bez problemów. Walizki tez szybko znalazły się w naszym posiadaniu. Musieliśmy trochę poczekać na naszego kierowcę. W Ameryce Południowej bycie na czas nie jest zgodne z ich wiarą. Dobrze, że zjawił się po dwudziestu minutach oczekiwania a nie na drugi dzień. Javier jest naszym kierowcą na wszelkie potrzeby już od lat. Przyzwyczailiśmy się zatem, że punktualność nie jest jego silna stroną. Można jednak na nim polegać.

Zapakowaliśmy się do jego vana i już po chwili wyruszyliśmy w drogę. Niestety pora była pozna co skomplikowało moje plany zdjęciowe. Ograniczę się zatem jedynie do straganów przydrożnych, na których zawsze zaopatrujemy się w drodze do domu, przede wszystkim w owoce. Owe stragany zwykle otwarte są całą noc, nie ma zatem problemu z uskutecznieniem podstawowych zakupów. Tak to mniej więcej wygląda