Immunitet

W życiu chyba nie przeczytałem tylu książek w tak krótkim czasie. Książki sportowe, kryminały, wspomnienia, o życiu gdzieś tam gdzie nas nie ma. Wszystko to starocie, które zwiozłem z ostatniego pobytu w Polsce. Ostatnia pozycja która mi wpadła w ręce to „Życie za smierć” Yves Theriault’a. To opowieść o twardym życiu Eskimosów. O świecie, w którym trzeba przygotowywać się na trwająca wiele miesięcy zimę bez możliwości wyjścia na „zakupy” czyli polowanie. Nie wiedziałem, że Eskimosi jeszcze w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia uśmiercali dziewczynki jako, że mogłoby zabraknąć jedzenia na zimę. Brutalne to wszystko z dominacją chłopa jako pana i władcy.
Niektóre jednak fragmenty aż się proszą aby je przytoczyć bo w tym ich sposobie myślenia była jakaś logika.
Plemię żyjące gdzieś na odludziu straciło wodza. Należało go wybrać jak najszybciej, bo bez niego rada starszych musiałby sama podejmować decyzje a to zbyt duża odpowiedzialność zabierająca wiele czasu. Starsi woleli go spędzać inaczej. Wybór padł na Oanaka. Dlaczego?
„Stanowi o tym doskonałość człowieka w sztukach właściwych danemu plemieniu. Czynniki te są nieraz zdumiewające. Oonak był dobrym myśliwym. Umiał dobrze wyprawić skory. Nie miał kobiety i mówił, że nie chce jej mieć. Budował igloo najmocniejsze i najokrąglejsze, łowił foki jak mieszkaniec nadmorskich okolic. Umiał mówić i teraz już nie lękał się nikogo ( to w odniesieniu do poprzedniego wodza, którego wszyscy się bali ). Przy nim nie należało obawiać się ucieczek. No a skoro wszyscy go lubili. Tak powstaje historia. Niezależnie czy chodzi o plemię czy cesarstwo”.

Oonak znał jednak drugą stronę przywództwa, choć podobała mu się idea rannego wyjścia z chaty i wydawania rozkazów.
Ta druga strona to odpowiedzialności i plemienny bunt, który mógł spowodować niesławę w całym znanym mu świecie.

„Opowiadania rozpowszechniane od wsi do wsi i między plemionami mówiły o tym wyraźnie. Jednemu odcięli ucho, drugiego wykastrowali, a jeszcze inny wygnany, stał się bezdomnym wśród swoich i w największej ojczyźnie świata. Jeszcze innemu napluto w twarz, innemu odebrano kobiety. Opowiadano o tym z ogromnie radosną gestykulacją, ciesząc się z takiej przygody. Tortury nie zniknęły wśród Eskimosów. Zależnie od okoliczności przysparzały im wiele uciechy”.

Nareszcie zrozumiałem dlaczego dzisiejszym watażkom potrzebny jest immunitet i wszelkiego rodzaju służby nacisku. Kaczor i jego świta w tych warunkach nie przetrwałby nawet godziny.
Jak myślicie co zrobił Oonak?