Będzie nas więcej

Wkrótce rodzinka nam się znowu powiększy. Rodzice księżniczki Cecylii poszli za ciosem i latem spodziewają się siostrzyczki dla swojej córki.

Synowa zwróciła się do nas z prośbą o parę polskich pomysłów na drugie imię dla dziecka. Pierwsze już jest zarezerwowane.

Przeglądnęliśmy internet w poszukiwaniu imion, które nam by się spodobały. Przy okazji przypomniała mi się historia z imieniem dla mojej pierworodnej.

A było to dość dawno temu. Zawsze lubiłem oglądać bajki na dobranoc. Wydawały mi się bardziej ciekawe niż główne wydanie dziennika. Każdego dnia była inna bajeczka z jakimś tam przesłaniem wynikającym z głównej przygody bohatera. Jedną z takich bajek była opowiastka o przygodach rusałki Amelki. Piękne to było stworzenie i nad wyraz delikatne jak to rusałka.

Gdy więc na świat przyszła nasza córcia mój wybór był oczywisty mogła być tylko Amelka. Moja dziewczyna oponowała, bo jej podobała się Karolina. Pech chciał, że w jednej z bajek na dobranoc występowała małpka o imieniu właśnie Karolina. Może i ona była sympatyczna ale dla mnie miała jeden wielki feler, wszystko co można było położyć na głowę i udawać, że to kapelusz, tam właśnie miało swój koniec. Garnek też się do tego nadawał. Mówię zatem do mojej dziewczyny, że w życiu na Karolinę się nie zgodzę, bo potem będzie pedałować po okolicy w jakichś podejrzanych kapeluszach. No może nie było to aż tak drastyczne, dość powiedzieć, że zgodziliśmy się na Amelkę.

Podczas pierwszej wizyty w szpitalu rodzinki nasze, to jest babcia Ania czyli moja mama i babcia Marysia czyli mama mojej dziewczyny, zadały nam pytanie o imię dziecka. Mówię, że na pierwsze będzie Amelia, co do drugiego nie byliśmy jeszcze zdecydowani. Że jak, Emalia ze zdziwieniem rzekła babcia Marysia. Nie Emalia tylko Amelia, poprawiliśmy ją oboje. Definitywnie to było pudło dla obu babć.

To jednak nie koniec. Zgłaszamy dzieciaka do chrztu. Ksiądz pyta o imiona, a my, że Amelia Maria. Zdziwiony kapłan popatrzył na nas i rzekł, że takiej świętej w kościele nie ma zatem należałoby pomysleć o innym imieniu. Po pierwsze na taką zmianę było już za późno, bo przecież akt urodzenia mówił jak byk, że dziecko ma na imię Amelia, po drugie to, że takiej świętej nie było, nie znaczy, że nasza córcia nie może być pierwszą. Cóż miał biedny księżulo zrobić. Nie miał wyjścia.

W trakcie chrztu jednak zrobił wszystko po swojemu. Gdy miał powiedzieć Amelio, Mario ja ciebie chrzczę, zdecydował się zmienić kolejność i ochrzcił Marię Amelię.

Dzisiaj jak mówią dane, Amelia to bardzo popularne imię, wtedy jednak bardziej zanana była emalia nie jako dziecko ale farba.

Byłem do pewnego stopnia prekursorem.

A to właśnie nasza Amelka.