Szmaty i bałwany

Rzecze szmata do bałwana

Być nie może proszę pana

Żeby mnie istotę pracy

Wyśmiewali wciąż Polacy

Ciężko tyram i haruje

Nosa swego nie pudruję

Często sypiam przemoknięta

Schorowana i zziębnięta

A nazajutrz już o świcie

Gdy gospodarz skończy picie

Już mnie gonią do sprzątania

Jakbym dziwka była tania

To mnie nawet tak nie wkurza

Gdy te brudy ich odkurzam

Utożsamiać ze mną polityka,

Toż to panie trzeba bzika

Albo nie mieć nic rozumu

Żeby równać mnie do tłumu

Którym obca jest robota

Panie Bałwan, ta hołota

Do pięt ścierkom nie dorasta,

Jakem szmata jest trzynasta

Na to Bałwan rzecze cicho

I mnie na to bierze licho.

Droga pani, przyjaciółka miła

Ludzkość i mnie życie obrzydziła

Rzadko kiedy z kimś rozmawiam

Do niczego nie namawiam

Chcesz wyciągnąć ze mnie słowo?

Szybciej mur rozwalisz głową

Niech mi pani zatem wytłumaczy

Czego naród taki jak Polacy

Głupka co bez sensu plecie

Uważają za bałwanie dziecię?

A tych durniów u nich w polityce,

Moja matko, ja nie zliczę.

Tak jak pani zatem czuję

Wszystko we mnie się gotuje

Gdy nieuka zwą bałwanem

Zamiast jego własnym mianem.

Żal się wdarł do mojej głowy

Gdy słuchałem tej rozmowy

Bałwan radość sprawia dzieciom

Szmata „nie” powiada śmieciom

Zatem, bardziej pożyteczne to istoty

Od szemranej tej hołoty

Która żyje z naszej pracy.

Prośbę zatem mam rodacy

Aby każdy zapamiętał

Że polityk to jest menda

Specjalista od robienia koło dupy

Wpuść to bydlę do chałupy

Już po chwili same straty

Tyś jest biedny, on bogaty.

Ani bałwan, ani szmaty

Nie rozpieprzą ci tak chaty

Jak ta banda tych gamoni

Proponuję ich przegonić

Gdzieś na Marsa albo dalej

Kaczystowska bando, wypierdalej