Na trasie cz.1

Javier nasz taksista zgodnie z umową czekał na nas na zewnątrz. Jego mały czterodrzwiowy Hyundai nie wyglada zbyt pokaźnie. Javier jednak wie jak zmieścić w nim nawet to co na pierwszy rzut oka zmieścić się nie może.

Zwykle wracając ze Stanów ciągnęliśmy za sobą cztery walizki, dwie walizki podręczne i dwa plecaki. Plecaki tylko z nazwy, bo były one często cięższe niż te podręczne walizeczki.

Od jakiegoś czasu linie jednak zezwalają tylko po jednej walizce, za to nie standardowe pięćdziesiąt funtów tylko siedemdziesiąt. Takie bydle jest dość ciężkie. Nawet nasz niezmordowany taksista zauważył, że walizki sprawiły mu jakby trochę więcej problemu. Poradził sobie jednak z naszym dobytkiem i wyruszyliśmy w drogę.

Już pisałem, że z Guayaquil do Cuenki jest mniej więcej dwieście pięćdziesiąt kilometrów. Pierwsze sto zasadniczo płaskie odbywa się na wysokości poziomu morza. Potem dojeżdżamy do gór czyli Andów i zaczyna się wspinaczka. Najwyższy punkt na tej trasie to Monument Trzech Krzyży znajdujący się na wysokości nieco ponad cztery tysiące dwieście metrów. Stamtąd z górki na pazurki do Cuenki, która znajduje się na wysokości dwa i pół tysiąca metrów. My do Cuenki jednak nie dojeżdżamy. Przed nią wjeżdżamy w okoliczną drogę bitą by wspiąć się na wysokość trzech tysięcy metrów gdzie czeka na nas nasza oaza spokoju.

Dzisiaj trochę o pierwszych stu kilometrach. Panuje na nich klimat tropikalny. Jest dość duszno i bywa czasem bardzo gorąco. Ta cześć Ekwadoru to okolice pomiędzy Andami a Pacyfikiem. Dla nas to taka fajna ucieczka na kilka dni. Generalnie jednak klimatycznie nam zbytnio nie odpowiada. Tu jednak znajduje się najwiecej farm hodujących owoce tropikalne. W przeciwieństwie do Cuenki tutaj czuć ich świeżość. Do nas są transportowana z niższych i cieplejszych części Ekwadoru. Wciąż są świeże jednak takie niemal prosto z drzewa to insza inszość.

Zwykle wracaliśmy do Ekwadoru na chwile przed północą. Ciężko było zatem o pełen wybór owoców na trasie o tej porze. Tym razem wylądowaliśmy o ósmej rano a więc przed nami cała gamą przydrożnych straganów ze wszystkim czego nam brakowało przez ostatnie trzy miesiące. Zaopatrzyliśmy się zatem w arbuzy, mango, pomarańcze, mandarynki, papaję z tych bardziej znanych. Kupiliśmy też parę lokalnych owoców czyli czerwone banany i pitahayę. Czekaliśmy z tym do ostatniego straganu.

Przed nami majaczyły Andy. Jeszcze szybki posiłek i rozpoczynamy wspinaczkę.

Ale o tym następną razą. 😃😃

Ps. Wiem, że czekacie na wiadomości z kurnika. Ja jednak umysł mam matematyczny a zatem wszystko musi być po kolei.

W tle Andy

Przydrożne zakupy

Caviche coś camarones lokalne danie w wielu krajach Ameryki Południowej.

A teraz już pod górkę, aż do domu.