Imienne przygody

W życiu znałem dwóch Jarosławów. Jednego w Polsce drugiego w Stanach. Z obydwoma jednak nie mam najlepszych wspomnień. Teraz dodatkowo znam jeszcze dwóch gości o tym samym imieniu, na szczęście nie osobiście ale z ich działalności politycznej, Jarosława K. i Jarosława G. Proszę nie mylcie ich nazwisk z kurwą i gównem, chociaż podobieństwo nadwyraz bliskie. Wiem, wiem robię się mało kulturalny. Puszczają mnie jednak hamulce.

Z Jarosławem którego znałem w Polsce nie mam najlepszych wspomnień. Do dziś bowiem tkwi w mojej pamięci taka oto scena. Chodziliśmy razem do ogólniaka. Jego nazwisko w dzienniku było przed moim. Któregoś dnia mieliśmy praktykantkę na lekcji chyba polskiego. Jarek zaproponował mi że gdy będzie czytana lista obecności, ja miałbym wstać za niego a on wstanie za mnie. Durny ja uwierzyłem i zaufałem gnidzie, bo wydawało mi się że to będzie niezły numer dla praktykantki. Oczywiście ja wstałem gdy odczytano jego nazwisko. Gdy przyszła kolej aby on wstał po przeczytaniu mojego mój kolega Jarosław nie wstał. Groziła mi nieobecność. Podniosłem zatem swoje cztery litery potwierdzając, że jestem obecny. Jaruś tylko na to czekał. Równolegle ze mną i on wstał ze swojego stołka udając mnie. Na większego idiotę wyszedłem oczywiście ja. Podpadliśmy jednak obydwoje u prowadzącej zajęcia. Po skończeniu ogólniaka spotkałem go przypadkowo jeszcze raz, na parapetówce u moich serdecznych znajomych. Zamieniliśmy pewnie parę zdań i więcej się nie spotkaliśmy. Od moich znajomych dowiedziałem się jednak, że miał wspaniałą żonę którą okładał bez pamięci. W końcu się rozwiedli. Ponoć jest w Stanach i mieszka w Chicago albo mieszkał i wrócił do Polski. Drugi Jarek, którego poznałem tutaj uwielbiał dbać o siebie. Zawsze elegancko ubrany, sprzęt elektroniczny zawsze musiał mieć najlepszy. Przy tym żona i dzieci były dla niego drugorzędne. I on w końcu rozwiódł się. On jednak, ze swoim sposobem bycia na pokaz, umiał imponować kobietom. Z tego co wiem mieszka z kolejną partnerką i udaje kogoś kim nie jest. Był również zapalonym sportowcem, tyle że amatorem. Często miałem okazję grać z nim w piłkę, natomiast znajomy grał z nim w tenisa. Jarek nie umiał traktować tego jako relaksu, musiał zawsze wygrywać.

A gdy już przegrywał, co mu się często zresztą zdarzało, dostawał ataku furii oskarżając a to sprzęt, a to boisko, a to piłkę, a to rakietę, a to piłeczki tenisowe, wszystko tylko nie to że on jest słabszy. Znajomy przestał z nim grać w tenisa bo jego ataki głupoty doprowadzały go do złego samopoczucia. Ot i moje jarkowe wspomnienia. Daleki jestem od twierdzenia że Jarosław to jakieś felkowne imię. Jeśli jednak do tego dodamy panów K i G, to zaczynam się nad tym zastanawiać.

A wy macie takie imię, które ciagle złe się wam kojarzy. Tylko błagam zostawcie Marka w spokoju. Dość wstydu narobili Kuchciński i Suski.

Gdzie rosną żonkile

Facet po kile

Władzę sprawuje

I ludzi kupuje

Choć jest debilem