Szkolnictwo po amerykańsku

System nauczania w Stanach w swojej organizacji przypomina ten w naszym kraju. Ośmioletnia podstawówka, która w niektórych municipalitys podzielona jest na sześć lat plus dwa czegoś na zasadzie gimnazjów. Czteroletni szkoła ogólnokształcąca a portem studia też czteroletnie.

Zasadnicza różnica to ta, że dzieciaki w starszych klasach podstawówki i ogólniaka sami wybierają przedmioty, których chcą się uczyć. Po części sami. W szkołach pracują psycholodzy, którzy prowadzą rozmowy z dzieciakami aby w jakimś sensie zorientować się w ich zainteresowaniach i odpowiednio nimi pokierować przy wyborze przedmiotów do nauki. W teorii to zapewne wygląda bardzo mądrze. Praktyka jest jednak inna. Dzieciaki często wolą iść na łatwiznę i wybierają przedmioty, które ich zdaniem nie będą wymagały zbyt wiele pracy z książkami. Istnieje oczywiście odsetek bardziej ambitny ale on tylko potwierdza regułę.

Egzaminów wstępnych na studnia nie ma. Szkoły wyższe, te lepsze, są na ogół prywatne i przy naborze kierują się swoimi wewnętrznymi zasadami. Im lepsza szkoła tym wymagania bardziej konkretne. Decyduje przede wszystkim świadectwo ze szkoły średniej, przedmioty jakie starający się dostać wybrał w trakcie nauki, wszelkiego rodzaju rekomendacje od nauczycieli i bardzo ważne osobiste portfolio, zawierajace osiągnięcia, opisujące zainteresowania.

Dobre wyższe uczelnie to roczny koszt od czterdziestu tysięcy dolarów czasami nawet dochodzący do sześćdziesięciu tysięcy. Co wcale nie znaczy, że tyle płacą uczniowie. Większość z nich bowiem dostaje bezzwrotną pomoc w zależności od osiąganych wyników.

Reklamą niemal każdej wyższej uczelni jest jej program sportowy. Szkoły prześcigają się w oferowaniu korzystnych warunków do nauki obiecującym atletom z liceów. Największym powodzeniem cieszą się oczywiście futboliści ale ci co grają w amerykańską wersje, koszykarze, bejsboliści i hokeiści. To cztery najbardziej popularne dyscypliny sportu w USA. Rozbudowany system rozgrywek daje szanse wyłonienia największych talentów, które mogą rozsławić później imię uczelni. Ci atleci mają bardzo często darmowe studia i prywatny ich tok. Nieliczni tylko kwalifikują się do tego aby zostać studentami. To jednak mało znaczy. Sezon futbolu amerykańskiego kończący się pojedynkiem dwóch najlepszych uczelni i przyciąga miliony ludzi przed telewizory. Podobnie jest z koszykówką.

Ukończenie Yale, Harbardu, Princeston czy paru innych topowych szkół otwiera wiele drzwi przy poszukiwaniu pracy. Studenci bardziej poślednich uczelni poza tytułem, na rynku pracy nie mają zbyt wielkich przywilejów. Chyba, że wykazali się zdolnościami sportowymi. Co roku ma miejsce draft do profesjonalnych klubów sportowych spośród wyróżniających się absolwentów wyższych uczelni. Im zawodnik wcześniej wybrany tym lepsza kasa przy negocjacjach o zarobkach. Tak czy inaczej znalezienie się wśród zawodników profesjonalnych klubów daje olbrzymie szanse na milionowe płace. Niemal sto procent profesjonalnych atletów w Stanach ma wyższy wykształcenie. Wielu z nich nie ma pojęcia co skończyli…poza nazwą uczelni, na która uczęszczali.