Nie ze mną…

..te numery Bruner. To już kultowe sformułowanie, którego moje pokolenie używało wielokrotnie. Scena, w której to zostało wypowiedziane przez Hansa Klossa do Hermanna Brunera też należy chyba do najbardziej popularnych. Nie ze względu na to zdanie lecz na niezapomniany szyderczy uśmiech Emila Karewicza, który wykreował postać niemieckiego esesmana.

Stanisław Mikulski pożegnał nas kilka lat temu. Dziś dołączył do niego w krainie wiecznych łowów Emil Karewicz. Choć znany przede wszystkim ze „Stawki Większej niż Życie” to jednak stworzył wiele niezapomnianych postaci. Wystąpił również w serialu Lalka i w filmie Krzyżacy.

Odszedł kolejny wielki aktor czasów tak chętnie nazywanych „słusznie minione”. Patrząc na zestaw imion ludzi, którzy tworzyli tamto kino i tamten klimat, w mojej ocenie, to co powstaje dzisiaj nie wywołuje już ani takich emocji ani takiego zainteresowania. Pojawiają się oczywiście filmy wartościowe dotykające wielu aspektów życia współczesnego. Czy jednak współcześni aktorzy bardziej dbający o czerwony dywan niż warsztat pozostaną dla obecnego pokolenia legendami takimi jak dla nas Emil Karewicz? Ja mam wątpliwości.

Szczerze mówiąc do góry mi się specjalnie nie spieszy. Jakoś człowiek przyzwyczaił się do tego ziemskiego padołu i tkwi zapewne w fałszywym przekonaniu, że tu i tylko tu czeka na niego żyje prawdziwie. Niestety nie mamy możliwości porównania. No i ta niepewność.

Trochę jednak zazdroszczę temu panu na wysokościach, że ma tam u siebie świetnych komediantów i zapewne skręca się ze śmiechu. Jeśli dołożymy do tego Jerzego Gruzę, doskonałego obserwatora tamtych czasów, to gdzieś tam spod jego ręki jako reżysera wychodzi zapewne rewelacyjny obraz naszego wchodzenia w dorosłe życie. Oczywiście z idolami naszej „słusznie minionej” choć pięknej, młodości, w rolach głównych.