Ból głowy

Ogarnął mnie dzisiaj i to okrutniasty. Mam nadzieję, że nie przerodzi się w jakaś migrenę. Nie, nie aż tak źle nie jest. Łeb mi trzeszczy na myśl o przyszłym tygodniu. Zewsząd atakują nas tym wirusem co to z Chin po świecie się rozleciał, a my zbieramy się do podróży. Gdzie nie spojrzysz wszędzie informacje aby siedzieć na czterech literach we własnym domie a nam latać się zachciało.

Co tu robić? Z mediów ewidentnie wynika, że to już nie żarty. Sklepy pustoszeją bo ludzie zaczynaja przygotowywać się na najgorsze. U nas tego wciąż nie widać, chociaż przypadki zachorowań i tutaj zostały już potwierdzone. Niby wszystko pod kontrolą. W Cuence też nie czuć paniki a w sklepach nie widać nalotu i wykupywania towarów.

Tu póki co wyglada wszystko bezpiecznie. W przeciwieństwie do Trumpolandii gdzie się wybieramy w pierwszej kolejności. Ichni wódz zaczyna pokazywać swoją nieprzewidywalność i wprowadza obostrzenia. Być może on właśnie rozwiąże mój dzisiejszy stan i zabroni ruchu powietrznego we wszystkich kierunkach. Jak narazie wbił nóż w plecy tylko Unii w tym kumplom znad Wisły. To akurat mi się podoba, bo ta banda zapatrzona w niego, dostała kolejną nauczkę, z której i tak nie wyciągnie wniosków bo niby jakie skoro spluli wszystkich dookoła.

Ale nie o tym chciałem. Trzeba mi jechać a tu jak na złość wszystko jakby na przekór. Nie powiem żeby wieści ze świata nie robiły na mnie wrażenia. Robią. Z drugiej strony jak już wielokrotnie mówiłem, widzi mi się, że od przeznaczenia nie ma ucieczki. Dlatego jestem zdecydowany. Jedyne co może mnie powstrzymać to uziemienie wszystkich lotów.

Czyje to słowa – „niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”.

Na wszelki wypadek dam sobie w żyłę witaminę C. Myślałem też o donacji do pewnego radia w intencji mojej podróży. Zrezygnowałem jednak bo efekt mógłby być odwrotny.

Gwoli pokrzepienia…