Czy ktoś jeszcze pamięta określenie Panamskie Dokumenty? Pewnie niewielu. Niewygodne sprawy z życia sfer nam niedostępnych tylko na początku wywołały zainteresowanie organów ścigania. Potem okazało się, źe syf zatacza coraz to większe kręgi, coraz to bardziej znanych osobistości i trzeba sprawę delikatnie i pomału wyciszać.
Właśnie obejrzałem film będący fabularyzowaną wersją wydarzeń sprzed ponad trzech lat. Historia oparta jest zapewne w dużej mierze na przekrętach najbogatszych ziemian i wykorzystywania do tych celów obowiązującego prawa w ich krajach i państw uważanych za raje podatkowe.
Władza ma właśnie to do siebie, źe jak już coś wymyśli to żeby to ominąć zostawi sobie jakąś furtkę. Krezusi, choć starają się trzymać z dala od polityków, mają przecież swoich lobbystów na utrzymaniu. Żadna zatem z ustaw nie powstaje bez trzech groszy najbogatszych ludzi. Poza tym to oni przecież finansują kampanie wyborcze i nie robią tego tylko dlatego, że przypadł im do gustu dany kandydat.
„Pralnia”, czyli film, o którym piszę, pokazuje tylko cześć oszustw i możliwości zgodnych z prawem jakie są dostępne bogaczom. Zakładanie firm w krajach, które nie zadają zbędnych pytań to już światowa norma. Zamieszana w skandal z panamskimi dokumentami firma prawnicza, której siedziba była oczywiście w Panamie, założyła swoim klientom niemal dwieście piętnaście tysięcy firm, które istniały tylko na papierze i służyły tylko temu aby chronić najbogatszych przed płaceniem podatków. Wiele z tych fikcyjnych kompanii należało również do przestępców, którzy w ten sposób prali swoje brudne pieniądze.
Ta produkcja świetnie nadawałby się do skeczu pt. „Kulisy srebrnego ekranu”, który kiedyś tworzyli Marian Kociniak i Andrzej Zaorski. „Wiesz, fajny film wczoraj widziałem”, mówił Zaorski. Kociniak na to „a momenty były”. Wtedy Zaorski odpowiadał „ masz, najlepiej jak..”. Momentów w tym filmie nie brakuje a najlepsze są te jak nadziane kasą lisy robią nas wszystkich w balona..przy pomocy swych kolesiów polityków.
W trakcie filmu pojawia się zdanie, źe największym rajem podatkowym są Stany. Nie, nie dla zwykłego zjadacza chleba. Zgodnie z danymi w 2018 roku sześćdziesiąt najbogatszych firm nie zapłaciło nawet centa podatków. Dzięki temu uchronili swoje zyski w wysokości 79 bilionów zielonych.
Czy można się dziwić, że gdzie nie spojrzysz do głosu dochodzą populiści?
Mnie nie dziwi. Niestety jak pokazuje przykład naszego kraju, Banaś i jego kumple spod wiadomego znaku, potrzebują lud li tylko po to, aby samym zaparkować w krainie krezusów.
