Po pokoju chodzi Pięta
Myśl nachodzi go przeklęta
Że z kariery będą nici
Gdyż podeszli go bandyci
Co od dawna nań czyhali
I do łóżka mu wepchali
Korzystając z jego wady wzroku,
Taką jedną co od roku
Niczym wścibska mucha
Wciąż brzęczała mu do ucha,
Że on dla niej supermenem
I spiderem i batmenem
Wierność jednak wybrał Pięta
Bo małżeństwo to rzecz święta
W domu przecież czeka żona
Co miłości jest spragniona
Zawieść przecież jej nie może
Tylko z nią chce dzielić łoże.
Nie dał zatem zwieść się musze
Choć przeżywał z tym katusze
Boć on chłop jest z krwi i kości
Jak tu takiej nie ugościć
Co bieliznę przy nim ściąga
I w oczęta mu spogląda.
Rzecz się stała zatem niepojęta
Której nie rozumie sam pan Pięta
Bo był pewien wręcz niezbicie,
Że przy ślubnej swej kobicie
Zaległ w łożu późną nocą
Uprawiając miłość z nią ochoczo
Gdy się zbudził o poranku
Wino jeszcze było w dzbanku
Jednak z łóżka drugiej strony
Wcale już nie było żony
Lecz pannica, której uda
I czupryna na ich końcu ruda
Zaświadczały o nocnej hulance
Penetracji i jurnej kochance
Sprawa nigdy by się nie wydała,
Że ta dziwna para się przespała
Lecz gdy poseł zrobił z niej idiotkę
Obrzucając kochanicę błotkiem
Ta honorem się uniosła
I doniosła na kochanka posła
Na amnezje zachorował jednak Pięta
I niczego nie pamiętał
Kłamał przy tym jak najęty
Nie chcąc z partii być wyklętym
Cały jednak w tym frasunek,
Że gdzie wszyscy kłamią, jedyny ratunek
Znaleźć ofiarnego kozła,
Co to niby praca go przerosła
Jeszcze lepiej gdy on głupiec
Dwie pieczenie przy tym można upiec
Bo pozbywszy się z szeregów osła
Wiara w prawdomówność w ludzie wzrosła
Próżno zatem po pokoju biega Pięta
Nieostrożność w kłamstwie musi być wytknięta
Bo gdy brud ma poświatę czystości
Wtedy kłamstwo nikogo nie złości
Reklamy
